Iga Świątek skromnie o swoich działaniach dla Ukraińców. “Nie przeceniałabym tego wpływu”

Najlepsza tenisistka na świecie zdaje sobie sprawę z tego, że jej słowa dodają otuchy naszym wschodnim sąsiadom, ale nie przecenia swojej roli. – Nie mam siły zakończenia wojny, mimo że bardzo bym chciała – podkreśla.

Co za słowa legendy polskiego tenisa. Iga Światek wygra Wimbledon?!

• W tym momencie z całego światowego topu zawodniczek i zawodników, to Iga działa najskuteczniej. Ona nie tylko gra w tenisa, ale robi wspaniałe rzeczy także poza kortem. Korzysta ze swojej popularności w taki sposób, aby cały świat pamiętał, co się dzieje w Ukrainie. Wielkie, wielkie dzięki dla Polski! – powiedziała Łesia Curenko, ukraińska tenisistka, 56. zawodniczka rankingu WTA. Iga Świątek zareagowała na te słowa. Powściągliwie. – Szczerze mówiąc, nie przeceniałabym tego wpływu. On na pewno jest, ale niestety nie mam siły zakończenia wojny, mimo że bardzo bym chciała. Wierzę jednak, że moje słowa i działania na rzecz Ukrainy dodają otuchy tenisistkom i niektórym Ukraińcom, i już choćby dlatego warto. Nawet jeśli kilka osób ma dzięki moim słowom poczuć, że jest solidarność z Ukrainą, i że nie jest nam obojętny jej los, to warto. Zawsze jednak powtarzam, że jestem przede wszystkim tenisistką – zaznacza liderka rankingu WTA w rozmowie z WP SportoweFakty.

ZOBACZ WIDEO: Ludzie Królowej #2. Prime time Natalii Kaczmarek. “Chcę to wykorzystać”

I dodaje, że gdyby nie jej dobra gra, to nie miałaby tego wpływu i słyszanego głosu. Dlatego musi przede wszystkim skupiać się na pracy i na tenisie. Gdy jednak ma siłę i zasoby – angażuje się w sprawy ważne dla niej również poza kortem. “Czuję się pewniej” Ostatnio Iga przeżywa burzliwe momenty w karierze. Najpierw kontuzja, która wykluczyła ją z gry w istotnym momencie sezonu, potem fenomenalne zwycięstwie w Rolandzie Garrosie, a wreszcie wycofanie z turnieju w Bad Homburgu. Jednej nocy w Niemczech Polka nie mogła spać, bolał ją brzuch. Jej parametry fizyczne drugiego dnia były niezadowalające, więc postanowiła przerwać starty i skupić się na nadchodzącym Wimbledonie. Dziś Iga czuje się dobrze, a regeneracja przebiega prawidłowo. Podczas treningów na kortach w Londynie nie odczuwała już skutków choroby. Zmęczenie szybko przeszło także wcześniej – po jej spektakularnym zwycięstwie w Rolandzie Garrosie. Wspomnienia z okresu po finale pozwalają Idze pozytywnie patrzeć na start w Wimbledonie. – Po tegorocznym Rolandzie nie byłam tak zmęczona, jak na przykład po US Open, kiedy całą noc męczyły mnie skurcze i bolało całe ciało. W Paryżu to była ulga po trudnym czasie, kiedy w Rzymie złapałam kontuzję i nie wiedziałam, czy zdążę z regeneracją i przygotowaniami na Rolanda. Początek turnieju był bardzo trudny, czułam zmęczenie z Madrytu i Rzymu, ale uwielbiam grać na paryskiej mączce i cieszę się, że zrealizowaliśmy wszystkie nasze założenia – przyznaje Świątek. Na sezon na trawie patrzy, jak na każdy inny. Podczas wszelkich turniejów ma jeden cel – zwycięstwo. – Na trawie nie mam dużego doświadczenia, więc nastawiam się przede wszystkim na poszerzanie go i naukę, ale ciągle chcę wygrywać. Jest to trudniejsze niż na mączce, ale możliwe i jednak z każdym meczem czuję się na trawie pewniej – nie ukrywa. “Proszę mnie o to zapytać za kolejne pięć lat” – Zobaczymy też, kiedy ta praca jej się znudzi. Być może wesprę ją ojcowsko w szukaniu kolejnych celów, gdy nadejdzie taki moment – to słowa Tomasza Świątka, ojca Igi w jednym z odcinków cyklu WP SportoweFakty “Rodzice Mistrzów”. Część z kibiców z niepokojem przyjęła informację, że takie chwile podczas kariery w ogóle mogą przyjść. Sama Iga jednak uspokaja. – W ciągu ostatnich kilku lat raczej nie czułam znużenia czy znudzenia tenisem. Był moment, w którym przed moim pierwszym zwycięstwem w wielkim szlemie miałam taki kryzys, że chciałam rezygnować z tenisa, a raczej tak mi się tylko wydawało. Potem przyszło zwycięstwo w Rolandzie, które dodało mi wiary i pewności siebie. Od tamtej pory są wzloty i upadki, jak to w tenisie, ale czerpię satysfakcję i radość z mojej pracy. Na razie wciąż jestem na początku kariery, gram w seniorskim tourze zaledwie parę lat, więc o znużenie proszę mnie zapytać może za kolejne pięć – z uśmiechem uspokaja Iga.